//Her ayrılık sonrası,
İçime göverir hasret sancısı!//

Öp yaralarımı yar!
Bak, yalnız bırakılmışlığın çığlıkları dudaklarımda,
Bilmem ki bu yitirilen kaçıncı sevda!




Kabuk bağlamadan sızılarım, sarmala hadi!
Sarmala, incinmiş çocuk yanımı bir kez daha
Bir bilsen ne çok acıyor şimdi
Ne çok kanıyor anılarım…
….
Tut sevinçlerimi, gülüşlerimi sımsıkı, bırakma.




Ben ki sana sadece bir tutam gözyaşı verebilirim, inan!
Ki bilirsin, ağlamak ibadetin en güzel şeklidir yar!
Senli günlerin hasretini, her şiirin öznesi gibi taşıyorken dilimde
Gözlerimde dağlanan sözcüklerin suskunluğunu
Baş tacı olmuş yokluğunun her nefesi ile
Bir ben fısıldarım kararan güne, bir ben.



*

//Usuma katre katre sinmiş avuçlarının özlemi,
Dokunsan eriyecek gibiyim şimdi…//

Ah yar,
Dağıt içindeki kalabalıkların gürültüsünü
Sana inceden söylemek istediğim bir şey var!
Derler ki “Ayrılıklar Sevdadandır.”
Şimdi söyle, sence de öyle midir yar?




Neyse sen bunları boş ver!
Hem bilmez misin tüm ayrılıklar birbirinden beter!
Sen gel, gamzendeki gülüşü dök yüreğime,
Bu bence tüm sevdalara değer!




SEHER ERSÖZ