suların öpüştüğünü
ay’ın göz kırptığını görmediysen
yanmadıysan güneşte

ve susamadıysan aşk’a
yaşadım deme

uykuyla uyanıklık arası

elimin altından kayıp gidiyor sular
sırt üstü yüzer gibi denizde
hayattayım

gözümün önünden geçiyor kiraz bahçeleri
çağlalar sert kabuk bağlamış

elma şeftali
zerdali çiçek çiçek
ne kaldı şurda az bir zaman

dalda yeşeren ilk yapraktı gördüm göl gözlerinde
kirpiklerin mızrap mızrap

uykuyla uyanıklık arası hep sana dair
aşk’a dair

göl’lere de yağar yağmurlar
bir minik bulutun arasından muzipçe yüzünü gösteren ay
bir mavi ay gecesi

ve bir dizede tek başına
tek hece aşk
bana borcunuz alacağım olsun

dökmüş yapraklarını bir haşin rüzgâr
o
o sevdiğimiz beyaz yaban güllerinin
bir fotoğrafta birbirine gülümseyen yüzler
ki
an

hayatın kıyısında sana dair hep
ve de aşk’a
ızdıraplı dikenli tel hatıralar
göl gözlerinde uyuyasım var

uykuyla uyanıklık arası
çalıntı bir rüya
asrın rüyası
güya
seninleyiz
bir bulvarın özgürlüğünde

hoş bi rüya
seninle el eleyiz göz göze
gün batımı akşamlarında

ben hiç şarap içmedim
demlendim ayak üstü seni her gördüğümde
mayalandım sevdanın mayasıyla
kabardı içim
taştı taşacak
ah bunu bana yapma
uykuyla uyanıklık arası
ömrümüzden çalıyor zaman

sen hiç gördün mü öpüştüğünü suların
bakir bir mehtap altında

Yüksel Nimet Apel

17/Şubat/2013/Pazar/Ankara