.

senin bir adın yok
bir adım öten

köşen yok
sahanlığın içinde çocukların misket yarıştırdığı

tarihi bilinmez bir kalesin Diyarbakır da
Dicle ye bakar bir yüzün

bir yüzün dehlizlere açılır
öbürü kalbi gibi tekler Nazım’ın
Moskova da

sana verilecek bir giysi yok
bir nefes öten malabadide yollar ayrımı
sarı levhalar üzerinde okunur

az beride gülek boğazı yurtluk kurduğun

kaydın yok
kayıtsızlığın da

her çocuğa uyacak kadar lastik ayakkabıyla doludur çuvalların
herkes kendine uyanı bulur

her mevsim, yağacak yer ağacak gök
kimine vuslatsın kimine özlem
kimine kahır


her şey senden medet umacak
- bunu unut-

kavrulmuş toprak
çiçeğe durmuş dağ
yağmaya meyyal her bulut

bir yanın alaca püren
ardın taş oluk
söğüt özü
hatta Siirt te Kozluk

sızıp kalmış öğlen uykusuna rençberler az ötende

ağustos böceklerine erik değdiren der
Adilcevaz da kayıkçı ustası mallabro

-bunu da unut ama gülümse-


ben de sana bakarım o an

upuzun ve güneşli günlerden kalmış
hiç mi hiç yaşanmamış ve elleri konuşmayan bomboşluk



.