BU GECE


yemeden yarım bıraktığın bütün yalnızlıklarını
çal bu gece dolunay uyurken..

zaman gibi ilerle ve zaman gibi geçme hemen
çok içme bana benzersin sen ki öyleysen
bana benzememek için ne kadar kırıldığım an varsa sana
dök bu gece içini dolunay uyurken.

sen bu gece uyurken
ve benden önce ayılıp çıkarken
çal kapıyı
geldiğini zannedip kapıyı açtığımda
gidişini izlet yine
hayal kırıklığını sıkıştır kapı koluna
ayılman için
ve geceye yine çok içmem için bir sebep yarat
ve gel bu gece ben uyurken...

bir ayrılmak olsun bu
doğumundan iki gün önce
karnında çocukla intihar etmesi gibi bir annenin
içimde seninle intihar etmek için sebepleri sırala kapımın önüne
seçeyim birini ve o eşsiz intihar melodisini
çal bu gece uyurken..

yüzümü asayım ve hayata surat yapayım biraz,
yüzünü as o duvara
git
ve
surat yap
ama mutlaka
içinde tuttuğun ne varsa sana dair
dök gibi yatağına dolunay uyurken.

Yüzünde varsa hüzün
Ve
Hala gündüzleri insanlara bakıyorsa yüzün
Ve bakarken
İçinde birikiyorsa hüzün
Al bu hüznü
uyandır bu gece sen uyurken
alçal bu gece yüreğine
gökyüzünde dolunay varken
son bir kez eğilip öpmek için belki de geçmişini
bir kez daha öldürüp gitmek için yine bekleme
tüm üzüntülerin alnından öp
mezara göm üzüntülerini
bu gece.

ve her gece
biraz daha alçal yüreğinden
gittikçe , daha da geçmişe.

çal
istediğin ne varsa
ne kadar anı kaldıysa
ne kadar çekilmiş fotoğraf ve çekilmiş acı bulursan

isteme geceden
ama çal bu gece yüreğinden her şeyi
dolunay uyurken...

müzisyenler
çalsın bu gece
hırsızlar
çalsın bu gece
hükümet
çalsın bu gece
Kız kulesi denize
şarkı söylesin bu gece
daha ne kadar ne varsa
çalsınlar bu gece sen uyurken…

ve sonra Marmara’da
bir dans müziği çaldığı sıra
gittiğinle ,aklında kalan o acı anınla
geceye bir imza at, geleceğe dair
attıktan hemen sonra
seni tebrik etmek istiyorum
yanağından öpmek istiyorum.
o en temiz ve saf olan gününe tekrar dönmeni
kutlamak istiyorum…

Sen bu gece bir Kızkulesi gibi yalnız iken
ıslak bir imzayı dudağımla, atmak istiyorum yanaklarına....
Bütün İstanbul seni düşünürken bu kalabalık şehirde
Galata kulesinin gamzesinde
Bütün gülümsemeleri geleceğine adıyorum ,
Geçmişin İstanbul’daki bir Bizans kalesi gibi yalnız kalırken.


ve bu gece bu mısralarda
geleceğinin müziği çalarken
dudağına ait küfürle
bu mühürle
kapat ne varsa geçmişe dahil her şeyi
bu gece dolunay doğarken.

Salih baran demirsoy