KAKTÜS




hangi ucundan tutsan kaktüsün, dikeni batıyor

içimden geçiyor suskun yolcularıyla tren
bir dudak resmi yüzünde
onunla iyi geçiniyor adam
kendi geçiyor sıratından
ülke devinmiyor
bir öpücükle
hasta vatan


demokrasi çığlıkları atılıyor terör konvoylarında
demokrasi süs y/alan
yarım bırakılıyor öfkeler
"katiline gülücük ikram"
ayağımıza ateş ediyorlar anlayın
değil bayram


çocuklar masum
iki ucuyla halka vurulan değneğin
kullanılıyor onlar
herkes köşesini kapmış
kaldırılmış Türk köşesi
doğru yazmıyor kapılmış gazeteler


kimin yüzüne eğilip merhaba desem
yerinde değil
yerinde değil sözcükler
kara fatmalar doluşmuş sayfalara
onurlu bir el gerek
bütün ışıkları açacak
düğmeye basacak biri


öne yürüsün herkes
sorsun
neden açık sınırlar
nedir bu patlamalar
kimin düşleri ceset ceset yayılan
neden ölüyor insanlar
hangi kaktüsün ucu canımızı yakan


iyice sarın bedenine
okşanmayan yerin kalmasın
hedef tahtanda boşluk arasınlar
başını sarıkla sar
kral çıplak diyecek çocuklar gözaltına alınıyor
katil olay mahallinde iyi gör


açığa döküldü gerçekler
gül değil başımıza serpilen
kan
yüzümüzde ar nicedir görünmüyor
ar nerde sahi
bacak arasında arayan


bir kadın gülle örter ayıp yerlerini
ne gül yerinde ne kadınlar


ama,başka konuşuyor sokak
gidilen yol başka,
yolcular boşalacak!


ey akıl
dikenlerinin ucunu gördün mü kaktüsün
çiçek açmak istiyorlar kara aylarla


kan görünüyor yolun sonunda

terket bedenini
vazgeç kendine ölmekten



12. 2. 2013 / Nazik Gülünay
________________________________________________________

Hep yansıyor masum niyet ve insani duygularınız her zamankiler gibi. Oysa çelik çiviler gibi batıcı dikenleri oln sevimsiz karı çalılar olarak anlıyorum ben onları, zarif KAKTÜSLER yerine. Öylesine hain, yararsız karaçalılar apansız sarmışlar ki dört yanımızı. Giderek kara ormanlara dönüştüler, kesip yok etmeğe çok güçlü ve zülfükar keskinliğinde baltalar gerek. Baltalarımız da az değildir ama çok körleşmişler; onları da zülfükar keskinliğinde bilemek gerek.
Görüyorsun değilmi şairim... gürüyorsun.... zarif duygu insanları olması gerekn, munis ve düzeyli şairleri de: Hiç de mizaçlarına uymayan, gaddarlığı ve şiddeti akıllarının ucundan geçirmeyen, duygu insanlarını, düzeyli şairleri, karaçalılardan kör veya keskin baltalardan söz eder hale getirdiler. İnsanın ölçüsüz, kararsız bilenmesidir bu!.... en ufak kıvılcımlardan ateş alıp alev toplarına döndürülmesidir bu....

İşte bütün korkularımız; O kanların görünme halidir. Yeterince gördü bu ulus ve de en büyük acılarını yaşadı. Ayaklara sıkılan kurşunlara razı oldu kimi zamanlar, yeterki kalplere nişan alınıp ölümcül olmasınlar diye. Ama şimdi kalpler de nişangahta, " ister kabulet, istersen ölümü seç" dercesine, hükümler verilip, dayatmalar yapılmakta.
Dönülmez bir şafağın sökmesini beklerken, uyuya kalmış "sözüm ona" horozların ötmesini beklemek ne kadar beyhude.

Çok, çok güzeldi. Yüreğine binlerce sağlık. O güzel yüreğin sesleri hiç susmasın, coşkuları hiç tükenmesin, yetkin kalem hep yazsın. Çokça saygım esenlik ve mutluluk dileklerimle kutluyorum seni GÜLÜNAY şaiirim Kemal Polat