Sen,
Kalbimi yerinden çıkardın adeta.
Bir alev gibi düştün içime.
Yaktın, yıktın, tarumar ettin .
Sevmek ne demek sen öğrettin.

Bakışların,
Beni benden aldılar.
Diyardan diyara götürdüler sanki.
Dünyadayken cennet gibiydi.
Belki bana karşı boştu...
Sadece baktın bana,
Görmedin belki.
Belki gördün de görmemezlikten geldin.

Gülüşündü,
Dünyamı bir güneş misali aydınlatan.
Parıl parıl parlarken gözlerin,
Yüzünün tebessümüydü beni aşık eden.
Beni sana deliler gibi bağlayan,
Sana kör kütük tutulmamı sağlayan.
Sayfalarca şiir yazdıran.

Şimdi bir başkasını severken sen
Benim bu aşkım neye yarar ki?
Kardeşim diyorsundur, kim bilir ?
Belki de dostun olarak görüyosundur.
Belki görmüyosundur hiç.

Ağlamaz diyorlar erkekler için.
Yalan söylüyorlar.
Ben ağlıyorum.
Çünkü dayanamıyorum.
Seni bir başkasıyla düşünmek,
Seni kaybetmek beni o kadar ağlatıyor ki!!
Ne yapayım elimden tek gelen bu.
Sevgimin büyüklüğü senin sevmeni sağlamaz ki.
Aşkımın sonsuzluğu,
Seni bana bağlamaz ki.

Gidiyorsun göz göre başkasına.
Elimden bişey gelmiyor da ağlıyorum.
Gülüşün, bakışın, sesin...
Hepsi hala aklımda.
Ulaşamadığımı hazmedemiyorum.
Ağlıyorum.

Sana bu kez de burdan sesleniyorum.
Okuyacaksın bu şiiri biliyorum.
Seni her halinle severken ben,
Ne olursa olsun bekliyorum.
Şunu da unutma,
Senden VAZGEÇMİYORUM

ŞAİR FATİH
12.02.13 01:14