Hiç bir iğnenin dikiş tutmadığı yaralarım vardı,
senden k/alma...
Topuklarımda intihar’a meyilli neşter kesikleri,
dizlerimde aşktizma’lar...
Yüreğini yüreğimden yüreksizce alıp götürdüğünden beri,
cesaretim de yerini çekinmelere bıraktı...
Güvenim yok...
Kendime bile.!
Başını göğe erdirmemek adına,
dilimide kestim.!
Adın düşerse diye...
Düşerde canın yanar diye .!
Sustum .!
___________________________________________

Peş peşe sıralandı dudaklarımda sigaralar,
dumanından boğuldum...!
Kör oldu gözlerim,
mutluluğuna bakmamak adına...
Sağırdım,
duymuyordum çığlıklarınızı...
Biliyorum...
Tıpkı bana başkasından geldiğin gibi,
başkasınada benden giden’din sen...
Yüzünü hatırlatmayan geceleri kendime haram kıldım...
Geceleri içine çektiğin hıçkırıklarına,
ıslık da bendim...
Uykuma vicdanda karıştırmadım...
Kıta kıta dolaşıp,
ağlatmalıydım yeryüzünü...
Kıyamadım...
Resmini alıp elime,
Yüzüne karşı ağlamadan uyuduğum tek bir gecem de olmadı...
Her gece düşüme düşen cemrelerle,
belki sen geleceksin diye,
yüzümü baharlara çevirdim,
mevsimler değiştirdim...
Dolu yağdım,
Yağmur kanadım,
Fırtınalarda esir ettim gölgemi...
Ki düşmesin gölgem, gölgen üstüne diye...
__________________________________________
Ben neydim sevgili ?
Kendi kendimin sonunu hazırlayan,
eliyle katiline teslim eden,
şiirlerde ki yan yana konulan üç noktadan başka...
Ben neydim sevgili ?
Yorğanı başına dek çekip,
uyku rolü yapan ufacık bir çocuktum sevgili...
Ey SEVGİLİ...
Ey şiirlerimin baş misafiri...
Bu ölümlerin,
bu feryatlarımın müsebbibi olan sevgili...
Aşk’ı aşık olmak için terk eyle ki,
çöldeki develer susasın bedevilere...
Ve öyle bir uzağıma kaç ki bu dinmez sevdam dan,
gidebildiğin en uzak yer,
iki elimin uzanamayacağı;
Yaka’n olsun...
Sevgilin’le Sevgili’ler Günün Kutlu Olsun SEVGİLİM...!
11.02.2013