Kızgınım, böyle beyhude, aşka tapan kalbime,
Tercih ettiği için, bilmeden yaşamayı, ölüme.
Öfkeme denk düşmüyor hiçbir kelime,
O vefasızın adını doladığı için dilime.
Ben mi? Anlatamıyorum yoksa yüreğim mi? Anlamaz.
Diyorum ki… Böyle severken, bu ayrılıkla yaşanmaz.
Beynimin içini kemirirken, o hain sattı seni fikri,
Nevrimi döndürüyor yüreğimin manadan uzak zikri.
Halen bir vefasız uğruna, çarpmakta ısrarla şuursuz,
Geriye ne kaldı baksana, gecelerim her dem uykusuz.
Üç günlük heves uğruna, bozup aşk yeminini,
Ömrüm dediğin, yarı yolda bırakıp, gitti seni,
Unut dedikçe aklıma, darmadağın bırakan sevgiliyi,
İnatla gözüme sokuyor aşk, denen o sihirli kelimeyi.
Soruyorum kalbime, hala Onu mu bekliyorsun?
Bu bekleyişle derdine dert mi? Ekliyorsun.
Bence süslemesin artık düşlerini gelmez biliyorsun.
Belki farkında değilsin kalbim, artık sende tekliyorsun.
Bir zamanlar Ona adadığın hayatından, sende bezmişsin.
Acılar içinde ağlarken, bu dört duvar arasında sızmışsın.
Onunla sarmaş dolaş gezdiğin yerler bile, acıtıyor canını,
Ve yine kan sıçrıyor beynime, bu inatla çıldırtma insanı.
Senin yüzünden en güzel rüyalarıma da kızıyorum.
Gücüm inatçı sevmene yetmiyor, o hırsla oturup yazıyorum.
Ne zaman bir kenarda güç bela, uykuya dalsam,
Hışımla uyanıyorum, diyorum ki yeter artık ölsem…
Ölsem de dinse diyorum bu kalbimin manasız feryadı,
Bir kalp yüzünden, bütün bir bedeni, keskin acılar sardı.