Mahzun çook ötelerden,
Dertli kavalın damarlarında sızılayan,
Terennümlerdi ayrılık...

Dudaklarda,
Bir tek ölümün duyabildigi,

Notalarını gözyaşıyla çalan..
İncesinden soluksuz toprak avazı..
İftarını acı ölüme susamış...


Ölüm ise çoksesli bir sanat,
Düştüğü canlar mızrabında..
Buram buram ağıt,
Ayrılık tellerine tutunan..
Güneşi ellerinden üşüten..


Bir ’vefa’ ki aşıkları kıskandıran,
Ölümün sevgilisi ayrılık..
Bir yarışki acıda kazananı belirsiz,
Bir ötesi bir berisi ayrılık..


Vefakar babaları yollarda yakalayan..
Yar gamzesin kem gözlere ayan,
Seherin ayazında,ana kucagından,
Yok hükmünde,vefasız ayrılık...


Sevdalıdan yadigar mendile,
Kokuşmuş yad nefesler işleyen..
Aşkın bekaretini için için kanatan,
Yari hayale bürüyen,kahpe ayrılık...


Terlemiş yanaklarda,
Nasır tutmuş kokulu avuçlarda,
Temmuz ateşinde gül harında,
Bir bardak suda,el ayrılık...


Zamanı yelesinden tutup yere çalan,
Can bilmez yar bilmez gönül bilmez,
Ne söylesende ne etsende dinlemez,
Felege asi,zalim ayrılık...


Enlemleri boylamlara katıştıran,
Yönlerin körebe oyunlarında yenildigi,
Yaraların merhemlere küstüğü,
Cana can nefeslerde, hasret ayrılık...



Arzın adımlarda tükendigi,
Rüzgarın ekmeğe fiske fiske acı kattıgı,
Şiirlerin elem elem tüttüğü,
Arıya bal kovan,yalan ayrılık...


Bağ ağacında emekler eskiten,
Ayaz gecelerde iliksiz ceket ıslayan,
Efkar deminde ıslıga yaslanan,
Başıboş köhne,viran ayrılık...


Türküleri dudaklarda yarım bırakan,
Yalınızın ( ı ) sını bağrında avutup,
Düşürüp dillerde yalnız koyan,
Harf düşesi,yerle bir olası ayrılık...


Ezelde kelam eyledi kalem,
Yasak meyvelere düşünce isyan...
Kendine yabancı kendinden bir haber insan,
Şah damarından gurbet,zulüm ayrılık...


Ne geceye çarşaf ne güne gelinlik,
Ne denize mavi ne topraga yeşil,
Ne kınaya kırmızı ne ata beyaz,
Her nazara zer işler,körolası ayrılık..

Gidiş ayrılık,
Dönüş ayrılık,
Varış ayrılık...

Dedesinden toruna vasiyet,
Adı gurbet olan,bir türkü ayrılık...
,,

09.02.2012 ___Muharrem Küçük__Kendinol