Bir damla sudan gelen can idim
Büyüdüm kendimi gördüm cihanda
Baktım etrafta nice benler var
Ayrılmak gerekti farkı bilerek
Her yaratılanda bir sebebi var diyerek.

İlk zamanlar dedim her şey ne büyük
Anne, baba kardeş onlardı gerçek.
Gördüm ki dünya koca bir mekan
Zamanla büyüyen bir insandım ben.

Harf gibi gördüm her şeyi
Bağlamak gerekti hayat ve ölümü
Dahası madde ve mana gerçeği
Hepsinden bir hayat kitabı vardır
Hepsini birbiriyle bağlamalıdır.

Sonrasında baktım ki kalbim büyüdü
İçinde binlerce duygu yürüdü;
Sevinçler, hüzünler karma karışık
Seçip hepsini yerli yerince
Bilmek gerekir bu karmaşık bilmece.

Sonrasında aşk denen büyülü kelime geldi
Hayatın hangi cümlesinde söylemeli
Platonik aşklarım oldu
Kendi içimde kavruldu soldu.

Gün bu gündü daha yenidir
Soğumadı yürekte közlü ateşi
Ellerinden, gözlerinden vurdu ta beni
Aşk dedim aşıktım başka çare mi?

Evet önceler sever ya insan
Hemen olur zanneder koşar ileri
Ama engeler çıkarda vurulur kement
O zaman aşk doğar içerilerden
Kocam bir volkan kaynar sevgiden.

İnan ki dostum yanmayan bilmez
Rabbim sabır veriyor değilse olmaz
Kaç kere bitsin diye uğraştım
Her çabam daha batmama sebep.
O yüzden aşkın girdabına düşme
Düşersen bilki çıkmak kolay değil
Kendini Rabbine bağlamayı bil.

Ey Rabbim
Karanlıklardan aydınlığa çıkaran Sensin
Ben göğümdeki yıldızları kopardım,
Kapattım gözlerimi bir ışık için
Gönlüme dayandım acizliğimle
Bilmedim hayırlı mı şerlimi diye.
Ey El-Vedud, Rahman Rahim Allah’ım
Kuluna yardım et çıkar şu aşktan
Tutku olan aşkın kelepçesi kır
Tertemiz sevgiyle kalbimi doyur.
Amin Amin ...

(Şubat 2013 İstanbul)