1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
946
Okunma
Geceyi bölen tramvay sesi
denklanşör üzerinde tetik parmak
ele bulaşmış insanlık
az önce kayboldum
ve sende buldum kendimi.
Nehirler kıvrılır kağıtlar üzerine
dişi nehirler
Dicle belki?
Yoksa Seyhan mı?
Ele bulaşmış insanlık
tanımıyorum artık kendimi
bir adam var aynada
hergün izliyorum.
İşerken, otuzbir çekerken
ve iş yerinde kadınların bacaklarını
dikizlerken yakalıyorum onu.
Geceyi bölüyor dizlerin
gece dizlerin kokuyor
taze ekmek mübarek
ısırsam doyucam.
Hergün eve et taşıyorum cebimde,
yine ellerim cebimde,
başka organlar taşıyorum içimde
çoğunu hiç görmedim
mesela midemi, hiç görmedim
kalbimi, hiç görmedim
ancak hakkında çok şey duydum
Sesimi, hiç görmedim.
Gözlerimin sesini, hiç duymadım.
Ellerimin sesi vardı, kalbimin
ve midemin sesi hep vardı...
Gözlerimin sesi nerdesin?
Ve seni çok uzun zamandır hiç görmedim.
Asansör çalıştı
hızla yükseldi geceye
yükseldi
yükseldi
yükseldi
son katta durmadan geçerek tavanı delip
gökyüzüne çıkmaya başladı.
Düşmek olamasa...