2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1201
Okunma
Hasretin çağlayan gamsız seline,
Sende gözyaşını döktün mü gönül?
İnleyen feryadın tatlı seline,
Ömründen bir tohum ektin mi gönül?
Saltanat misali keder ve acı,
Manalı gülüşler olmuş baş tacı;
Derdine bulmadan henüz ilacı,
Hissene düşeni aldın mı gönül?
Boynunu bikerek her dem ağlardın
Bazen çalkalanıp,bazen çağlardın;
Pınar olup yollarımı bağlardın,
Şimdi suya hasret kaldın mı gönül?
Gönül,deli gönül halin perişan,
Kalmadı mazıden bende bir nişan;
Her seher yollarda saçı aklaşan,
Ölümle başbaşa kaldın mı gönül?
Habip Ata Giresunlu
Trabzon,01.11.1965-21.55
Not: Bu şiirim Gümüşhane Kuşakkaya Gazetesinin
29.11.1968 tarih,150 numaralı nüshasında yayınlanmıştır.
5.0
100% (2)