Sürme oldu bakışlara süzmeler
Aşkın kavil ışığında o vuslat
Petekteki balda dolu süzmeler
Yavan şebit kaşığında o vuslat

Tutunduğum incecik bir ip sırat
Tırıs değil dört nal koşar ak kırat

Tâciz edip haczi koydu kararı
Çizmeden çok haddi aştı zararı
Kırdı geçti ko’madı bir yararı
Harami’nin fasığında o vuslat

Tevhid eyle imdat gelir son sürat
Çırpınırken kanatlanır o fıtrat

Kör tırpanla toplanmış bir mahsulüm
Emâneti i-adeyle mesulüm
Sap mı, yoksa üründen mi yoksulum?
Hızır gibi sabığında o vuslat

Güzelliğe kulluk eder kâinat
Yâr gönlünden başka yoktur saltanat

Omuzlarım bana bile zor yüktü
Feryatlarım Dünya’lardan büyüktü
Dönek isyan köze dönmüş göynüktü
Beyt-i mâmur yıkığında o vuslat

Çiğ çiğ durma, biraz pişde et biat
Köşe buçak ta kalmasın zâyiat

Kabuğundan silkinerek pîr çıkan
Rüyasında yâri görür acıkan
Beyne vurur delikanlı acı kan
Etekteki sarkığında o vuslat

Dinmemişi talan eder tor afat
Fukaranın kalbindedir şatafat

Sevgiliden mal soyduk biz kime ne?
Canan ile sop soyduk biz kime ne?
İçip kaçıp ten soyduk biz kime ne?
Veled-i Kalp şıkşığında o vuslat


Büyüsüyle şâh-a kalktı rûhiyât
Vuslatında bırakmadı arziyât



4+4+3

Tor :: alışkın olmayan, yabani: “Bazı da oynarsın tor atlar gibi / Kış günü aç kalmış boz kurtlar gibi”

Sabık :: Geçen, önceki, eski

Göynük :: Yanık, yanmış. ..