Yükledim bulutlara yağmurun türküsünü
Yıldızlı kollarında raks eden hallerime
Artık herkes biliyor ayrılık öyküsünü
Vedayı tutuşturdun yar diye ellerime


Tükenmiş yokluğunun acısı gözlerimde
Şahika vurmuş dile suskunum sözlerimde
Gül cemalin erirken aşk ölsün közlerimde
Özlemi tutuşturdun yar diye ellerime


Dün emrini giyerken gitsin diyen dilinde
Uğursuz ve acıyla çaldı kapı zilinde
Gurur takılır cama görünmez ki tülünde
Dertleri tutuşturdun yar diye ellerime


Artık senden geçerken dumansız da tüterim
Her nefes boncuk boncuk ciğerlerde biterim
Yağmuru göze gömer kipriğimde yiterim
Ayrılık tutuşturdun yar diye ellerime


Seven gezmiş kefenle, korkusuz dövülmeye
Aldatan mutlu şimdi layıktır övülmeye
Aytar müjdeyi verdi değer mi sövülmeye
Kahırlar tutuşturdun yar diye ellerime


Sensizlik kabulümdür var git kendi yoluna
Tarumar olsun bu aşk vursun kendi soluna
Namerdim başkasını takarsam ben koluma
Gözyaşı tutuşturdun yar diye ellerime.


Oysa hep isterdim ki hikayem seni yazsın
Sayfa sayfa çevrilsin kapağa beni kazsın
Bu son nağmedir gülüm ayrılık çalan sazsın
Vefayı tutuşturdun yar diye ellerime



AYTAR: Haberci, muhbir


Ayvazım DENİZ