36
Yorum
24
Beğeni
0,0
Puan
2101
Okunma

gücüm seni solumak
sesinde kuşların,kedinin, dünyanın
şalını omuzlarımdan düşürmeden,hissettirerek
karşımdaki ağaca, örümcekli duvara
çalarak eski kapıları
kim o diyecek seslere
yönelterek çiçeğin tuşunu
biliyorum çünkü seni solumadan
düşecek duvarın taşları yerinden
simsiyah bulutlar kaplayacak gökyüzünü
bütün kuşlar ölecek,uçamayacak kelebekler
çiçekler açmayacak
ölü ellerime alamayacağım kalemi
sallanmayacak ölü ağaçlar
ölü rüzgâr, esemeyecek
bir yontu gibi insanlar soluksuz
sayamayacaklar yerlerinde
içemeyecekler bir masada
eleştirel gözlerle birbirlerine
dünya nereye gidiyor
diyemeyecekler
seni soluyorum, yerini değiştiriyor ay
bir umudu acıyla da olsa
yanımda taşıyorum
sabırla veriyorum gülün suyunu
sesini duyuyorum kuşların
kedi sürtünüyor eteklerime
caymıyorum yaşamaktan
şiiri
21. 6. 1999 / Nazik Gülünay