Şiir işleniş tekniği bakımından güzel; ancak söyleyiş bakımından -duygu yoğun olduğu için- güçlü bir şiir değil. Şiirin kurgusu 'gitme kal' ifadesi üzerine kurulmuş. Yapılan tekrarlar, aradaki sevgi ifade eden mısralarla şiirin mimarisi güçlendirilmeye çalışılmış. Üzerinde çalışılsa mutlaka çok daha güzel bir şiir çıkacaktı ortaya. Şiirimizde en büyük problem bu bence: Şairlerin aceleci davranması... Bu böyle olduğu içindir ki pek çok güzel şiirde bile 'öylesine yazılıp bırakılmış' intibaı uyanıyor okuyanın içine. Oysa şiir duygusu itibariyle işlenmeye oldukça elverişli bir şiir.

Diğer bir husus şiirin lüzumsuz bir takım noktalamalara boğulmuş olmasıdır. Şiirde noktalama -çok zaruri haller dışında- lüzumsuzluktur, kanaatindeyim. Noktalamanın yapılmaması pek çok yerde şiirin farklı anlaşılmasına zemin hazırlar; bu da şiirde zenginliktir. Noktalama okuyanı sınırlar; yani bir anlamda şair: 'burayı mutlaka böyle anlayacaksın' tavrındadır ki bu tavır hoş bir tavır değildir.

Son bir şeye daha dikkatinizi çekmek istiyorum. Şiir ithafını mutlaka şiirin baş tarafına yazınız. İthaflar şiirin sonuna yazılmaz....

Sevgiler..

cinar39 tarafından 12/11/2007 11:34:47 PM zamanında düzenlenmiştir.