yol yordam bilmezlerin koynunda,
cihat eder sözlerim.

uçurum kenarında aklım,
dağ başına firara meyyal gözlerimin feri..

seneler geçti ama gidenler dönmedi
meskun mahal ikametgahına.

yolları uzunca arşınladık canların peşinde
belki de mezar taşlarındaki isme duaydı niyet
ilk vurgunu orada yedik sanırım...

savrulduk hepimiz kainatın dört tarafına
dava dedik vurulmuş yanlarımızın akibetine

milli olmuştu aklım, dostun post cüpbesinde
yürek kırgın, mekanlar dar, mahkeme koridorlarında.

dilimizde dünden kalma ikrar
karar versede ulaşmaz hanemin viran avlusuna

ne hikmetse son sözün vurgun yanları
bekleyişime çile dert..

kahır çekilse de mübaşirin el üstü tezgahında
savunma ilanı asılmıştı, zindan karası hayatlara

uzaktan dokunur bir el,
sonuç boğum boğum yazılır kader defterine.

topraklarımda yüzümün yansıyan çizgileri
dudaklarımda ölü çocukların yanak izleri
çaldıkları güneşten sızan ışıklar
sus diyor...

kimseler bilmesin arzuhalini,
kocaman puntolarla yazdırırlar
baş kaldırış öykünü.

kediler bile gönyesini değişmişken
daha sen ne beklemektesin.

aklım; zirvesi beyaz gelinlerde kaldı
isterim ki son bir kez gözlerim halaya yürüsün
yazılan kararda, nikah ahdimize şahitlik etsin.

bekliyor hovarda hayallerim,
yarın bayram var ruhumun memleketinde

güz rengi ömürle beklemekteyim
gerçekleri astım artık
hoyrat rüzgarın bağrına...

boynum ilmekten,gözlerim beklemekten
dilim kandan vazgeçmedi ,
su zirvelerden akar,yolu özgürlüğe doğru...




Sermin Çınar/İzmir




şiirime ses olan Yağız dost şaire çok teşekkürler.