0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1188
Okunma
Yalnızım...
Giderken kaldırımlarda bıraktığın hayallerimden can parçalarımı mlalar ıslatıyor an’ımda, o anda.
Jilet kesiyor kelimeler cümlelerimi, sanki heş gibi içimin dibine yara diye çalıyor tuzu bastırılmaya hazır...
Artık karanlık daha bir yalnız, yalnızlık ise daha bir korku sarıyor içime...
Ya gelmezse birdaha?
Acım aKanım kalekiliyor nöbetlerime.
Vardiyalı bir işçi amansızlığımda fırçalanıyorum yokluğuna...
Neden geç geldin hayatıa bakışlarının suretsizliği dü gelmesi beklenen ayaklarımın önüne...
Aklımın odalarınarında çarpılıyor sensizlik...
Sensiz geçilmiyor hiçbir geçit, unutulmaya yüz tutulmuyor işte yüzün!
Acım acıyor işte! a!
