Ah ben nasıl da istekliydim
Senden gelecek cefayı çekmeye,
Nasıl da hazırdım
Gözlerime dolduracağın görmeyen bakışları
Gözyaşlarımla akıtmaya.
Bana doğru uzanmayan ellerini
Seyrederdim uzaktan daha da...
Ve aslında
Öznesi ben olmayan gelişlerine
Abartılı sevinçler sığdırmaya.

Böyle alıp gitmeyecektin aklımdakini
Umudun kanını akıtmayacaktın!
Ki yerde kalacak o kan
İntikam almaya yerim dar.

Ama olsun
Gözümün kenarında bir çizgi de senden olsun,
Saçımın en değerli beyaz teli ol yine de.
Çünkü bir gecede değil,
Uzun yıllar sürdü ağarması.
Sözcüklerim dilsiz kuyularda susan ağıtlar olsun.

Olmadı be gözüm!
Karın tokluğuna da yaşardım bu hamallığı
Yükümü fazla bulduğundan değil benden alışın
İşsiz kalayım da sürüneyim diye de değil.
Yükümün tamamı sana aitti
Ama ’yük’ oluşu benim için değildi
Sen öyle zannettin.

Neyse uzatmayalım.
Sen vazgeçtiğinden beri
Daha özgürüm belki ama
Sokakta kaldım be gözüm anlasana!
İpi omuzunda asılı
İşsiz bir hamalım artık tabiri caizse.
Artık beni barındıracak s/evim yok
’sen’im yok.




Şaziye BİLİR