Gönül iklimime esen rüzgarım
Serdim seni sere serpe yeşilliklere
Doyamazken bakmaya dağlarına ovalarına
Kapladı birden ortalığı bir karabulut

Sanki mahşer alanı davete çağırır gibi
Gitmesen olmaz varsan yürek dayanmaz
İkilemde kalmaktı bu delicesine ...
Geceyle gündüzün bir araya gelemediği vakitte

Savrulmalımıydım rüzgarın sürüklediği yere
Yoksa durup beklemelimiydim kıssadan bir hisse
Akıl firar edermiş böylesi bir düşünceyle
Mantık akıllı ol dese’de yürek çoşuyor işte

Diren diyor diren dinleme sen kimseyi
Gönlün yol çizer sana kendini bunaltma
İkliminde yaşanıyor dört mevsimli bahar
Sen sen ol yarına sakın ola bırakma

Kopmalısın bağından bağlı olduğun yardan
Zoru seçip taşımalısın en dik yokuşundan
Diri olan yürek başarır mutlaka ...
Sen söylenenlere aldırış etme daha fazla

Sevgi yürektedir yürekte
Yüreğe söz geçiremez hiç kimse
Kaplasa’da üzerini siyahımsı bir bulut
Mutlaka ertesinde doğar güneşli bir ufuk

Ceylan Şentürk