İstanbul yıkıldı bu gece gönlüme
Boğazıma kadar hüzne batmıştım
Hayat yokuşunu tırmanırken kendimce
Büs bütün acıların içine dalmışım


Bir yar sevdim İstanbul kokardı özlemi
Gözleri yolda kalmış bir yari vardı beklerdi
Sevdiğini hasretle sabırla sevgiyle izlerdi
Galatanın kız kulesini izlediği gibi ...


Ruhumu erittim ben bu aşkım uğruna
İstanbulun hasret kokan yollarında
Beklenen yar gelmesede bekler yari özlemle
İzler her gün gökyüzünü belki gelir diye


İstanbul yıkıldı bu gece gönlüme
Nice kalabalığın içinde büs bütün yalnızım işte
Adı üstünde yar yüreğimi dağlar ...
Ah İstanbul ah gelmedi beklenen gelmedi


Bir martı kanadında uçardı gönlüm
Ayakları yerden kesilmiş bir aşıktı ömrüm
Çırpardım kanatlarımı süzerdim semalara
Yollardım hasret kokan İstanbulu yarin diyarına


Çeksin de içine dayanamasın gelsin ülkesine diye
Senden ne farkım var şimdi İstanbul
Onca kalabalığı içine çekersin bir nefeste
Ama düpe düz yalnızsın sende benim gibi işte


Herkes aşıktır sana ey koca İstanbul
Taşın toprağın altın diye göçüp gelenler
Bir parça ekmek için alın teri dökenler
Nelerine ev sahipliği edersin ah bir bilsen


Şimdi Anıların koynunda bir sevda yaşıyorum
Arnavut kaldırımlı sokaklarda dolaşıyorum
Her sabah sahilde martılarla kucaklaşıyorum
Seher vaktiyle birlikte kumlara adını yazıyorum


İstanbul yıkıldı bu gece gönlüme
Enkazı çok derindi kaldıramadım ...
Herkes sana aşık,senin yalan sandığın
İstanbul kadar kalabalık bir o kadar yalnızım

Ceylan Şentürk