Sermayesidir ana kadının
Anadutla yaba
Feryat bülbülün dilindedir amma çile ana kadında
Doğurganlığının en verimli çağında
Tatmamış çocukluğunu er yatağında
Dikili bir ağacı yok bu koskoca ovada

Ey baba, buralarda yaşam nasıl diye sorma
Kınalı ellerin nasırlarını
Diken batımlarında acılı sızlatma
Bıçak kınlarına sığınmıştır hayat
Modern şehirlerin rüzgârları esmez kıraç topraklarda

Yaşam
Susuzluktan çatlamış tarlaların bağrında
Sert salınıp çatlatırken dudakları seher yeli
Güneş tepende yakarken günleri
Havaya kaldırılmış eller
Gök kubbede
Dillerde duayla bulut sağımında

Krem tatmamış kanlı avuçlar
Övünesi vakitlerin yaban kokularında
Dastarıdır ana kadının
Dört kangal dikeninin arasında
Başa dokunmaz bu güneş altında
Gel baba sen de sokul
Yüreği serinletecek öğle yemeği ayran aşı tadında
Sıkılma ağzım kokar diye
Bir tahta kaşık da sen sal
Bıçkın bakışların kartal yuvasına

Sessiz gülüşlerimizin gamze çukurlarında sırlıdır
Vaktin kıskacına sunulmuş hayat
Bugüne ekmek tazedir yarına bayat
Alnımızın tuzlu terindedir nefes anlara hırıltılı
Yetim ağlamalarında esen yele nasıl da sızılı

Bak işte ana kadın merhametiyle karşında
Ağlayan çocuğun belemelerinde altını
Toplanmış ise göğsüne sütü emzirmeli
Şefkatine gözlerin yaşını silmeli
Almalı ana kadın eline yabayla dirgeni
Sermeli emeğini gökyüzünün altına
Ve gün batımlarının sinesine ağır ağır girmeli
İşte ana kadın nasırlı elleri öpülüp alna değmeli