yine şiir giyindim
üstüme
titrerken ellerim sana
gözlerimi topluyorum
seni aradığım
sokaklarda

delinince gökyüzü yanağından
meteorlar yağar anılara
gözlerinin mavisi gizlenir
kederli aynalara
sensizliğe yağmalanır
kent

gülünün dikenleri
batmaz oldu günahıma
ne kadar kırmızı biriktirmiş
hamaklarda sallanan
gözyaşları
ne çok acımasızmış
alacasına sığındığın renklerin gözlerindeki umut
ve ne uzun ömürlüymüş
kurşunlanmış sevdalara
düşen vucut

haberi yok gölgesinden sevdasına sığınan özlem

hazin öykülerin
dalları kırılır güne
yılları eritir
ağarmış saçların hüznü
ve gündüz çekilir nadasa

deniz savururken kumulları
midyeler incisini bırakır
kederli şehrin sahillerine
aşk çullanır üzerime
sensizliğin pençesiyle
ölürüm

ölürüm mahşerin eşiğinde
bir dilenci misali
sağıldıkça onurum
yüklerim suçları omuzuma
terkederim bu diyarı

sürünürken
her yaz
sobelenmiş arzularıma
gidilen yolda
aşkının buğusunda boğulurum
ki
bulamayınca gölgeni
sıcağına düşen sahillerde
sen olurum

şimdi ben
zamanın dişleri arasında
çiğnenen umutların
labirentli yollarında
yıldızlara nefesimi bağışlıyorum

gözlerimin hepsini
yitirdim
topladıklarımsa
bana az
bilesinki
dilsiz efsaneler benim eserim...

28.1.2013 Mönchengladbach...