kesildi fidanlar
renklerine
gezide kalan bakışlar
ararken yeşilini
kor düştü
üşüyen düşlerine

sürüngen zaman
dolanır boyunlara
ölüm günün yalnızlığıyla
çoğalır
sobelenmiş acıların
cehennem gerçeğinde
sevinç vurulur

ve meteorlar düşer
cennetsiz meydanlara
gençliğin çığlığı
suskusuz anılarda
çiçek açar

ah gülüm
her dünümde
gülümserken anılara
güneşin andıyla
ölümü öpüyorum

şimdi
gözlerini ararım
yitik sevdalarda
kayıp umutların

bulamam

susuyor gerçekler
o utangaç sesinde
bulamam yeminli adaleti
hileli düzenin
kefesinde

düşlediğimde
mor günlerdeki
biber gazlı
akşamları
hep karanlığa akardı
yüzleri
toplardık güneş artığı
renkleri bohçamıza
annemin gözyaşlarında
bulurdum kendimi

ah kırmızılı kadın
zaten yoktuki adın
asılı kalacaktır
tüm renklerinle
gelecekteki yadın

karanlığın palalı eli
çoğaldıkça
gerçeğimde
suçlarımı taşırım
omuzlarımda
oysa
vurmadım hiçbir serçeyi
o kısacık ömrümde

düşer gündeme
kararmış yüzlerdeki
kızoğlankız
her yalan
ağlarken varlığında
kendinden habersiz
fidan

söyle
eğer değilse hayvan
güneşi tutan yüreğe
nasıl da kör olur insan

nasılda kıyar insan

18.10.2013 Mönchengladbach