ayak seslerim beni geçti
geride kaldı gölgemin sesi
görünmez olmuştu içinde güneşin
bir sürü sivrisinek geçti içinden
tutsak alarak mavi görüntüleri
dağların sisli yamaçlarından gördüğüm
aşağılarda kırılarak akan nehirde
nereye aktıysa çer- çöpler
başka bir şey değildi
görüntüsünden


ne aradık uyukladığımız sözlerin içinde
yarın biri çıkıp yalan diyecekti nasılsa
kim yazarki elleriyle beyninin son turunu
özenle sarılıp dizinin üstünde
bir tütün gibi içilmez hem



beyaz bir bulut olmalıydım
çekilip, arkada bırakmalıydım
önüme düşmeyen güneşi
yemek pahasına kendimi
oturmamalıydım masalarına
beklememeliydim garsonu
ilk kadehte sevgiyi vuracak
sorgulayan bakışlarla



olmadı işte
kardeşim diyemedi
ellerimi bulmayan elleri
sıkı sıkı kavradım kalemi
kavramadı adaleti
bir tarafa eğikti, adalet terazisi


hukuk öldü
dava ölmedi..


hem meyhanede değilim ki
meze niyetine yenilsin, düşler bile



27. 1. 2013 / Nazik Gülünay