Toplanıyor kaldırımlardan, ayak izlerim.
Buralardan hiç geçmedim sayılacak.
Ellerimin değdiği eşyalar bile şikayete yetki istiyor.
Ne çok yalana can vermişim köhne kuyularımda.

Önce bir sela yayılacak göğe,
Sonra dört tekbirli namazıma duracaklar.

Son kezdir elbet bu el üstü yükselişlerim,
Çekilecek tüm suretlerden gözlerimin izleri,
Birileri içini çekecek kıyılarda
Birileri inanmak istemeyecek,
Birisi gözyaşı dökecek belki, belki de birileri...

’’İyi bilirdik’’ diyecekler mutlaka.
Ben hiç kıymadim ki kimselere..

Ben cayır cayır bir kendimi yaktım, küflü mahsenlerimde...
Alevlerden kardım hayat hamurumu, yoğurdukça yoruldum.
Çığlıklarımı kendi kulaklarım duydu her defasında,
Dost bildiklerimin acı sözlerinden vuruldum.

Ağır ağır azalacak anılarım hafızalarda,
Birileri birgün hatırlayacak,
Birileri bir zaman unutmayacak,
Birisi benden söz edecek bir gün,belki de birileri...

Sonra bir evladın kokusu kıracak kolumu, kanadımı
Ahh annem deyişlerine ölüp ölüp dirildiğim!

Nasıl çıkar aklımdan o koca gözlerin bilmem ki?
Ne söylediler sana?
İnanma sakın sensiz gittiğim uzaklara
Nefesinin tenime değmediği hiçbir anı yaşadım saymadım ben.
Senden ayrı düşen yolum cennete varır sanma.

Ahh sevmelere doyamadığım, bakmaya kıyamadığım yavru!
Üşür müsün bensiz bilmem ki?

Ben mis kokulu avuçlarının sıcağını doladım boynuma,
koynumda senden çektiğim solukları biriktirdim.
Parmaklarıma ezber ettirdim saçlarının pamuğunu,
Sana bakarken daha hasret eziyor içimi,
Sen de özler misin bilmem ki?