Bir parça yalnızlık ver bakkal
çeyrek ekmek arası
bu gece bu şehre katık edip içeceğim galon galon

görmeyecek hiç bir şeyi gözüm
açın yolları gideceğim sevdiğime

be iki gözüm
ne zaman sorsam İstanbul kalmadı diyorsun
anladım anladım
veresiye olmasaydı
yani peşin
yaratırdın ya Alim Allah
ah

ah bakkal ah
lazım değil nem varsa al
al işte üstüm başım
varsın çıplak kalayım be bu ayazda

zaten ben
bu aşka düştüm düşeli
inan ki anadan üryan çırılçıplağım
duymayan kalmadı feryadımı

yananı Allah görür
kem göze perdedir
benim içten yakarışlarım
kimseler dönüp bakamaz
göze perde çeker
üstüme sari
yamandır sırtımda zırhım

ne gülüyorsun
amcam gülme
çook yalnızım

hala parlıyor mu ışığım
şimdi sen öyle mi diyorsun
ben gökteki sönük tek
tek yaldızım

Ankara’da mı kalmadıı
yok satıyorsun be amcaam

taze mi bitti
çook şakacısın
ne
atı alan Üsküdar’ı aştı mı
kanmam ben öyle boş sözlere
mıh gibi
mııh gibi buradayız
bu tahta daha çok mıh
daha bu hamur çok su kaldırır

lafı dolaştırıp nere getirdin

ses ver gece
ses ver sevdiğim
ah ah
bu gece de ses gelmese
yardan da serden de geçeceğim

yok mu iki mısra şöyle
bir iki gazel ya da bir ilahi
ilahi bakkal
herkes yabancı ya herkes el

bir şarkı mesela hıyabandan bülbül sesinden
bir koku bir renk
gül sinesinden

estir felek estir
bu son gülüşün
kestir bu akşam için biletimi
olmasın ha sakın dönüşü

varsın yarım yamalak kalsın
yarin düşü
olmasa da ardımdan ağlasın

bakkal amca
şuradan bir paket de kağıt mendil ver
bir garip çocuğa ekmek parası

bana ise biraz yalnızlık ekmek arası
yalnızlığı yalnızlığıma arkadaş edeceğim

bu gece bu şehre katık bütün o şiirleri
ve şehirler ki her biri hasret şarkısı
getirin içeceğim

ayrılıklara yalnızlıklara
kestireceğim birer gidiş bileti
bu gece bu şehri susuz
sek
galon galon içeceğim

Yüksel Nimet Apel

25/Ocak/2013/Cuma/Ankara