Âlemlere rahmeti, saçan; o kutlu gece!
Kâinatta her zerre mutluluğa gark oldu
Yırtıldı karanlıklar kalktı yüzlerde peçe
Doğudan ta batıya kâinata nur doldu


Kâinat Efendisi dünyaya şeref verdi
Şerefiyle bu dünya sürecektir ebede
Mevcudatın sebebi, gönülde gülü derdi
Şenlendi tüm âlemler davet oldu mabede


Devrildi tapılan put, söndü Mecusi ateş
Hemen anda kurudu kutsanan Sava gölü
Kisra’nın Sarayı’nda battı o doğan güneş
Yıkıldı on dört sütun, geriye kaldı çölü


Gökten doğan yıldıza, salkım saçak eğildi
Arzu endam ettiler gökte diğer yıldızlar
Müjdeyle coştu gece, Efendim hep öğüldü
Değişti gökkübede; devri âlem, ne hızlar!


Karanlık hayal oldu aydınlık gerçek artık
Hakikatin güneşi, nurun düştü âleme
Şükür Ya Resulallah değil perdeler yırtık
Şan-i methiyen gelmez bu acizde kaleme


24.01.2013 // Numan AKKOYUNLU