Yavaşça denize karışıyor yüzüm
Yalnızlıktı belki de kıyısına düşüren yolumu
Oysa sevmek için çıkmıştım yola
Yoksa bir yanılgı mıydı düşlerimi çıkmaz sokağa götüren
Kim bilir
Boğuluyor gözlerim kokundan dalgalanan denizde
Halbuki ne güller yetiştirmiştim sana



Ülkemde ağarınca gün
Kaplar akşamın hüznü
Yüzümü ellerimi
Düşüyorsun yalnızlığımın ortasına
Ekiyorsun sineme karanlığı
Umutsuzluğu



Sanmıştım ki
Timar etmişim senden kalan yaralarımı
Meğerse saklamışım define diye
Çıplak ayakla koşmak istediğim kıyılarımda
Off offf
Nasılda yığılıyor acı yüreğime
Anasını kaybetmiş bir bebenin göz yaşından daha ağır



Söylerken türkümüzü sonsuz sessizliğe
Çakıl taşlarıyla örtüyorum acılarımı
Bilsen geceler nasıl sarsıyor kalbimi
Denize bakıyorum başım dönüyor
Kıyısında denizin
Susuzum üstelik de karnım aç
Ellerim koynumda
Başım dizlerinin hayalinde
Bu kadarına da şükür diyorum kendi kendime
Yaşayacak mıyım yoksa ne kadar hüzün geçmişse dünyadan



Ben şimdi
Suyun ardında bulduğum yüzümle
Bekleyeceğim bekleyebildiğim kadar
Ay ölmeden az önce
Bırakacağım denize cömertçe
Sinema biletlerini
Hayallerimi
Umutlarımı
Ve bir de gelirken topladığım çiçekleri tabii

…………………
…………………
Ay eridi denizde
Koy şimdi ay ölsün
Gitmem gerek çünkü
Gitmem gerek