ÇANAKKALE GEÇİLMEZ



Bir şehit düşün
Bayrağını devreden.

Kanlı ellerinden
Bayrağı alan
Şanlı bir asker gelsin aklına
Amansızca
Kan kırmızısı bayrağını
Toprağına diken

Bir damla su ile
Ayakta kalan
Bir TÜRK düşün
Almış eline süngüsünü
Korkusuzca Düşmana yürüyen

Bir damla kanını
Dönüm dönüm
Toprağa harcayan
Bir çocuk düşün

Babası şehit
Sırtında mermi taşıyan
Anasının evladı
Yetim kalan
Bir evlat düşün
Korkusuzca
Düşmana bakan

Bir düşman gördüm
Şimdi tam karşımda
Korkuyu hissettim gözlerinde
Göz göze geldiğimde
Kadını çoluğu çocuğu
Kendine düşman bilen

Şimdi ise
Cephelerden kaçarcasına inen
Düşmanları görüyorum
Ardına bakmadan kaçan
Milletimize bayrakları açtıran

Ellerini semaya açan bir asker
Gökte bir ay hilal şeklini almış
Yerlerde sular kan kırmızı
Yansıyan bi ay ve bir yıldız
Bizde onur gurur şeref
Kan kırmızı

Bir zafer düşün
Adını kurşun ile
Düşmanın beynine kazıyan

Bir vatan düşün
Geri alırken
Onlarca hayata maal olan

Eyy düşman
Bir destan gelsin aklına
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ dedirten
Adını ise
Bir mıh gibi saplayan
Bir Ülke var burda
Asla yenilmez olan
Bayrağı her daim
Göklerde dalgalanan

.
.
.
Mawish
.
.
.