Oğlum ölene kadar hiç kimse sevmez seni
Sevseydi annen geçen, bırakır mıydı beni?
Bu doğru sözümden al dersle dolu hisseni
Pisliklerle doldurma kuzum gönül Kabeni

Hiç kimse sevmez, sevmez oğlum dürüstü
Seni arkandan vuran, güvendiğin eşin olur
Babana bir sorsana ,,dostların niçin küstü’’
Çünkü kurda sunulan, tek senin leşin olur

Biliyor musun yavrum insan kendini sever
Şu hayatta tek dostun, sensin kıymetini bil
Yürekten, mertçe seni, sevene kendini ver
Gönlünü sakın verme, ucuz aşka mukabil

Sana verilen huzur bir gün senden çalınır
İnsan, her şeyi ödünç verir sakın ha alma!
Ödemezsen borcunu, gururun bohçalanır
Ve bir çöpe atılır; bu yüzden hiç alçalma!

Bir bak bana, babana ne görüyorsun söyle
Yüzümde derin izler, nice gizle gam gizler
Meyhanenin birinde, ağlarken elde meyle
Gece yatak deseni, olur Gül’le Nergizler

Sen âh minel aşk derken onun ruhu oh çeker
Gerçek budur velakin, hiç kimse haykıramaz
Hep gönül bağlarında, bir ceylan olup seker
Kurttan kalan kadavra, hiç kimseye yaramaz

Böyle konuşma baba, deme oğul deme hiç
Dünyanın pis alnında ben faniyim yazıyor
Günümüz Leyla’ları, kahpe aşklarıysa piç
Kokan ağızlarından, her gün yalan sızıyor

S / ÂYE (08:33) 22 Ocak 2013 / Tepebaşı / Eskişehir