KARDELEN ÇİÇEKLERİ

Mevsim kara kış idi, aylardansa zemheri
Nice Ahmet Mehmetler, gitti de dönmez geri
Düştü karlı dağlara, doksan bin vatan eri
Açtı gelince bahar, KARDELEN ÇİÇEKLERİ
Kan ağladı yerde kar, KARDELEN ÇİÇEKLERİ

Ne ayakta postal var, ne de sırtında urba
Ne aşı kaynar idi, bomboştu elde torba
Nasıl kıydın Mehmet’e, kendini bilmez zorba
Bir meçhule yol aldı, KARDELEN ÇİÇEKLERİ
Şimdi adları kaldı, KARDELEN ÇİÇEKLERİ


Yenilmezdi kara kış, teslim oldu nice er
Bitler bile vücuttan, ayrıldı birer birer
Baharda soluverdi, fidan gibi neferler
Hakka doğru yürüdü, KARDELEN ÇİÇEKLERİ
Âlemi kan bürüdü, KARDELEN ÇİÇEKLERİ

Çöl eri ne yapsın ki, böylesi kara kışa
Daha Rus’u görmeden, emekler gitti boşa
Heba oldu yiğitler, ne yaptın Enver Paşa
Kavuştu şahadete, KARDELEN ÇİÇEKLERİ
Ne denir bu vahşete, KARDELEN ÇİÇEKLERİ

Hüzünlenir yüreğim, her kışın kar yağanda
Can verdi vatan için, Sarıkamış Dağı’nda
Ömrünün baharında, henüz gençlik çağında
Ölmedi onlar daha, KARDELEN ÇİÇEKLERİ
Bizden bekler Fatiha, KARDELEN ÇİÇEKLERİ

HÜSNÜ ÖNDER