Kalp gözü görene, dünya bir kafes
Bu fani geçici, kısa bir fasıl
Ruh cismi terk eder, çıkar son nefes
Ne zaman, nerede, kimbilir nasıl

Dünya bir ağaçtır, bizlerse yaprak
Ölüm rüzgârıyla, koparız bir bir
Topraktan gelmişiz sonumuz toprak
Bekler bizi iki metrelik kabir

Ölüm bir hakikat, bak ayan beyan
Aldanma faniye, herşeyi yalan
Dünyaya meyleden, etti hep ziyan
Mevla’ya kulluktur ahrete kalan

Gayrı ısrar etme, isyanda suçta
Uy Hak’kın emrine, kulluk gereği
Zamanı bilinmez, acaba kaçta
Ruhunu alacak ölüm meleği

Güvenme gençliğe, deme çok erken
Yolculuk zamanı hiç belli değil
Tövbe et elinde fırsatın varken
Varıp huzuruna, edeple eğil

Eğil ki edeple, affa mazhar ol
Emanet bedeni, terk etmeden ser
Kendine acıyıp, tut ki doğru yol
Gül açsın kabrinde, selamete er

Unutma dünyanın yoktur tapusu
Neylersin Halık’ın düzeni böyle
Her daim açıktır tövbe kapısı
Yeter ki Rahman’a münacat eyle

Hüsnü Önder

Not: Değerli seçici kurul üyelerine ve de ziyaretleriyle sayfama renk katan tüm şiir dostlarına teşekkür ederim. Hayırlı ramazanlar.