5
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1409
Okunma
bulut yıldızı boğmuş gece yüzünde
katran karası bir duvak örtmüş gök saçlarına
gelin teli gibi dolanmış şimşekler
toprak küsmüş
tövbe etmiş sanki bir dahaki zemheriye kadar
zaman yok etmiş ömrün varlığını
ömür geri getiremezliğe sürüklemiş geçmişi
geçmişin parmak izleri kalmış sadece
belki de
biz bozkır çocuklarının gözleri
böyle görür her sonbaharda
düşecek cemreye kadar
griye alışacak gözlerimiz
yağmurla yeni sevişmiş toprak kokusuna değecek tenimiz
yakacağımız vuslat ateşinde yazdan kalanları
çünkü
bir anız yakımı mevsimi geçmekte
geçip gitmekte
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz