şiirin kırlangıçlarından tuttu
güvercine demi ısıracak terlikler
sunni teneffüslerinden akarken
dil’an yüreklim denizi tekmeler şems’in kıtasında
boşluğun ecrini kefenlerken üzerine

susmuş keder kusmuş ruh bulanıklıkları
nefsin ten eşi NéRİ kaçmış keçilerime
tesiri esit den/klam
hibe edilen kuyu
evhamımda ısın
yar!
tüyleri var hU/riyaların
bırakmadım kül/çelikten komşularımı
elimdeyken eli kardeşimin

in!/kar
üşütür mü ısıttıklarını?
saydım sarkıtan hücrelerini
düş/eyen şan asumanında
devşirir bütün kır(ı)klıkları
bir/letir gizlemiş


işlenmiş sancılarına
otuz üç defa çeker murad
kuruttuklarını heybetin arşında sen/tap eyleye
kışında kışlası du hak kumları
asli bekler uymadan havzanda

’herşey şey
mesela o takvimler’
somurtulan yüzünün aynası
badenin santimi inceliğinde
balıkların dili el/a yüreğini oh oh layarak
fesih her(i)flerin güçlü
bir kıdem yük bindirmiş üstüne kad/ehlerin

dayaktır hakkım
yediğim ha(l)tlar cabası...
sam/etin çiçeklerinde afyon var
zir/zaf/et esteğfurullah....
ölüm deresinde
kefenlerim
öldüm hatırına
if/fett/ah
lat/if.
gömül yüreğimin taneciğine
hasimetin banatında bil/al yatırdım
burhanında feleğin deyyanın bamteli
titret bağrımı şey/tan kıskansın
boyanan kapılarım ol
sollanan sapını kırayım
torlan’an..
vurun demin sarıl ay tabibinde
çenesinde şükür kefesi hiçliğin
elif anı hiç/leşmeden

sepetimin zil’anı
ben_i israil kıyafetinde
tarlasında çoraplar ıslanmış
emanetlerinde borçlanmış zevceler
çiziklerin yıl’anı
barla kuruşlarıyla ödeşir
acıyan rahmetinde kuşlarım bitik yar/atan.

affeden basamaklarına sığındı hecelerim.
yılanı düşilerime izzet yapma
zarar verir tüm topraklarıma
zehirsiz arılara bürünür
serpilmiş bir serinlik
kıyısında feyzleri dalgaların
key/in denizinde bir balık balı tüner
deliği kayıp olsun serimin
hadi ver hoh hoh larıma
perişan etmeden kem gözleri
alsaklarında grup catışmasını önle
ikiye bölen tekliğinle söndür
taraf tutmadan hiçbir tele
can verirsin kırıklara kebirinle
yunus tapancı..