gölge gölge boncuk boncuk hasret kokar içimden memleketimin
ne yapsam ne etsem diye ses vermez oldu artık tamirli yüreğim
bazen ağlamak istemediğmden midir bilemiyorum ya
oturup cıgaramı tuttururken duygular sürükledi yine ilhamı
ilham dile geldi kırık kaleme seslendi yırtık deftere yaz diye


aldığım da kalemi akışına bırakırım kendimi
genişler dar kelime dağarcığım
düşünmeye ihtiyacım olmaz bu aralar
seninki bir gölge midir bilemiyorum ki
duygularını kalbime gömersin alamıyorum ki
bedenim senle atarken ben yazarım yine memleketim
git başımdan diyemiyorum ki

diyemem demem demekle de bitmiyor zaten
kalbimi de söküp tekrar takamam ya
zar zor tamir ettiğim yaralı kalbimi
esaret altında gözlerden fışkıran volkan gibi
yazmak isterim de silenler çok be amedim
ismini silersem ben yaşayamam ki

yaşamım senle atar
seninle uyuklarım sende yatarım
dostlar bu aralar tütün sarıyor seni hatırlamak için
kederlendim yine duygularıma ses veremedim ki
oynak kalemim seni hatırlatmak da istemiyor bu aralar üzülecem diye

günler azaldı biliyor musun
güller de azaldı bu aralar
vızıldayan sinekler fon müziğim olmuş senin için
yazdasın yaz ki yazın tadı çıksın diyolar
benim zincirli göğsüm de söndü bu aralar hasretinden

hani ahmet arif der ya hasretinden prangalar eskittim diye
ben neyimi eskitmedim ki senin hasretinden

şair hukukçu(yunus tapancı)