Günah kemirir insanı
Denizi görmek mizan gibi
Yutkun ilâ gör
Gül eğlen o zaman
Eğlen gül
Ve vuruş
Kendinle

Dinle dedim!
Kalbine atılan ok’u
Oku da adam ol hâzreti adem olmasan da olur

Ol’mak için
Bu rakı devrilmez
Ustasıdır ehlinde
Karuşmak için çare degil
Bu insan ölür makamında makber olur
Sen ol’ma peşinde gez
Ķör/ebe benimle ilgilenme
Ben şimdi aşıyorum
Dost insan ile olur

Ol demem o ki
Yüreğin dostunla
Hadi gel
Anne!

Gönül dolduruşta kavgalıdır
Dol bir sapa ayrancı olana
Doyur yeterki
Ekmek için çarpışan yürekleri gör
Bir de
Ve boğularak doyur
Şiir bana lazım değil

Cem vaweylâ da iken
Ebruli olur gülüşler
Bir taraf koku
Bir taraf kokudan yaşayanlar demiyorum

Sürgün göz
Kıvrılân burun
Gönül doyurmayı da bilir
Bir b’okla
Sen kuşa yem bil
Kanatsıza çöp yeterki

Rızâsında ölmek iyidir
Ölüm de şifâdır
Bite
Pireye
Fareye
Yılana
Sen hayvana ekmek ol
Velhâsıl
Ol’mayı bekleyene
İlaç bile olma bazen
Çünkü;
Kuşlar ölür
Akşam olur
Birileri kendine çeker
Ölmek diye birsey var anne
Sen kurtçuklarını doyur yeter ki
Canın sağolsun
Can/an olsun

Ben ölüp ölüp diriliyorum
Voltası yerlerde bir ok bir yâyla

Ölmek yakışmaz hayvana
Yazıktır
Velhâsıl

Sen dirilerek öl
Söndür kendini benimle
Sınav kopyâ ila geçilmez
Herkes ve herkes’im olsun
Allah’a
El ilâ dua etmek gösterişsiz olmalı

Herkes kendin ilâ
Sır’ /mir’/kelâm
Sır mir kalem

Tûp dağıt yangından
Ölmek ne cezbedici bugün
Insan bu kadar düsmez
Düsürülmez
Ben
İnsani (k)amil
Ol insan
İn sanki olmuşşun
İki ruhunlâ
...
Gezgin imgeler
Yunus tapancı...