arafın ızdırabına sığıp
azap zincirlerin de merhamet dileyen
titrek bir alevin gölgesidir hayatım
düşkarası ümitler sürgün verir
yüreği deşilmiş birkaç cümle
dilime konan kuşları senin rengine boyarken
gece günaha çıldırıp
konmak isteyip de ayak izlerine göç edemeğim yüreğin
gözlerimden kalkan kuşlar kadar çaresiz
bahtsız bir gece yarısıyım
yaram yamalak yaşanmış duyguların
dökük yüzlerinde çatladıkça ar damarı
doyulmamış tenlerin
açlığıyla üryanlaşıyor şehir iniltileri

gölgesinde hesapsızca soyunan bir duyguyum
avuçlarında yalan giydirilmiş gözyaşları
kazıdıkça karası yüzüne çalınan
bil cümle sözcüklerin tutturulurken dibi
akılsız gecede akıl arayan cemalin
sevgimden şüphe duyup da
aciz sevda türkülerine kulak kabartan
bir parmak bal çalıp dilime
dökülme bilmediğin yüreklere

soluk soluğa indikçe sokaklara beşeriyet
içinde yürür kırmızı pabuçlarıyla
çığlıklar çıldırır dudaklarında
tenini takva eden eller
tenime dudaklarını yağmur gibi düşürüren
ağlayan bir iniltiyim

bıraktığın dua zedeleyecekse gökyüzünün cismini
yalvar saklı sözcüklerin tanrısına
aklımda bıraktığın duaların hep günahkarsa
döner ay söndürür ateşini koynunda
bense yorgunluğumla dökülürüm yine sana
ey gözlerinde deryayı denizlere döken kalem
inlesin bu gece parmak uçlarından dökülürken şiir
kararsın kağıtların yüzü
dudağındaki hangi ıslıktır ayrılığın kapılarını aralayan
sen günahkar gecenin tanrısı
ben tamamlanmamış duyguların gece yarısı
bilir misin kaç kadın gebe kaldı hayalinde Hava’ya özenirken
Hava’nın aybını örttüğü yaprak kadar günahkârım sana

her sokak kapısı senin kuytuluğuna açılırken
sokakların ıssızlığında döl verir sancılı cümleler
yaz sabahlarına kar düşerken
senin ellerinde üşür cihan
bakir bir kızın döl yatağında
boy verir günahlar
ağzında canlanır ölü cümleler
ve sen bir kez daha idam edersin kendini
kelimelerin kanatlarından düşürdüm imgeler kadar