AH İSTANBULBen Haydarpaşa Garı’ndaki Zil sesindeyim. Buğulu tren camlarına Yazdığın ’hoşça kal’ sözünde Tükenmişliğinde Gidişi olup Gelişi olmayan Gitmelerinde kaldı gözlerim. Sen gittin Benim ayaklarım geri mi gider, Koşar mı raylar boyu ? İstanbul basar mı beni Bağrına, Ben mi küserim İstanbul’a ? Bitmez on dokuz merdiven İnmelerde Bir gemi kompartımanında Uyanırım. Eminönü insan seli İçinde bir bağrı yanık İçi yanık Döner durur Aralarında sokakların. Hangi tokmağı çevirse Yar çıkacak Bahtsıza ’ can’ diyecek Bir kul arar... Ertürk DEMİRCİ |