Gülden terazi yapmışım, doğruları tartar oldum
Acılara alışığım, sende versen dokunmaz ki.
Düştüm çöllerden çöllere, Mecnun’dan da beter oldum
Yorulmaya alışığım, sen de yorsan dokunmaz ki.

Mevsimleri tez tükettim, kayıp ettim yıllarımı
Seller inmiş, dolu vurmuş, diken sarmış yollarımı
Yıkılmışım fırtınadan, hazan vurmuş dallarımı
Kırılmaya alışığım, sende kırsan dokunmaz ki.

Pervanelerle konuşur dar sokakta sessiz direk
Sevgi kuşun kanadında, beklemeye yürek gerek
Kurşunlara geldi beden, dil yarası aldı yürek
Vurulmaya alışığım sen de vursan dokunmaz ki.

Hazan oldu bahçe bağım, yıkıldı gönül otağım
Yellerine sinem verdim,kervan geçmeyen bir dağım
Bulutlara küskünüm ben, kara topraktır yatağım
Serilmeye alışığım, sen de sersen dokunmaz ki.

RABATLI’yım yarışırım, felek benim peşim sıra
Bilmem nasıl kapanacak içimdeki derin yara
Bir kaç şiir birkaç resim hediyemdir nazlı yara
Sürülmeye alışığım, sen de sürsen dokunmaz ki.

26.06.2022
Ertürk DEMİRCİ