Gün dönümü
aşklarında,
Hüzünlü bir sonbahar.
Ve,
Gecenin yalnızlığından kalma,sabahın,
İlk ışıklarıyla,
Huzursuz bekleyişler.
Doğan
güneşe yalvarışlarıyla başlayan,
Yaşanır olmayan bir yalnızlığın bile,
Tek başına yaşanması,
Güneşin göz yaşlarıyla anlam buluyordu.
Sessizliğe bürünmüş olan,renkleriyle,
Yaşamaya çalışan kelebekler,
Paylaşmaya başlayınca hayatı,
Gökkuşağının renklerine büründüler.
Kar
beyazlığıyla şekillenmeye başlayınca,
Dışında kaldığım
sevgiler,
Tüm yolları açılıverdi,
Sonraları hiç yaşanmamış
aşkların.
Şimdi,paylaşmaya hazırım güzelliğiyle
aşkını,
Irmakların özgür sularıyla yıkanmış gözlerini,
Doyasıya yaşamalıyım seni,
Sonrası da var olmalı,
Yaşanmış tüm gün dönümü
aşklarına inat.