güneş sıcağını çaldım gözlerinden
gökkuşağıyla sarıp sarmaladım da
yüklendim bulutlu kar kokan gecede
yeniden düştüm yollara, deli divane

sormadım, soramadım da kimselere
anılarımı yazarken kara gecelere,
ölümün elinden kurtarmak gibiydi
düşüncelerde biriken tutkularımı

arayıp aramadan bulmak gibi biraz
aşk çıkmazının mutluluk durağını
bulup bulamadan yaşamak belki de
yüreğimde ısıttığım son umutları

ve...

kendi türkümü yaktım bu geceye
sen olup kendimi sevdim biraz...
gözlerinden damlayan kor ateşte
ben olup seni sevmekten başka...

şimdi...

gözlerime kaçan kar taneleri gibi
üzerime çullanan sözcük dizeleri
ovuşturdukça kanatan, yaralayan
susuturmak istercesine kovalayan

ama...

çırpındıkça batıyorum gözlerinde
yetmiyor med - cezir çığlıkları da
boğuyor yüklendiğim güneş sıcağı
yetmiyor kara gölgemin nefesi de

aşkımı anlatmaya sana...

çalamadığım bir ıslık gibi şimdi
dudaklarımdan düşmeyen suskunluk
kara geceye yazdığım yoksun-luk
yetmiyor şimdi yağmur kokusu da

aşkımı anlatmaya bana...

gözlerim kapanırken geceye,
seni yazıyorum yüreğimde tek heceye

Aşk...!




Serdar Coşkun...