seni yaşayabilmek için
seninle olmak isterim

hatta seninle ölmek...!

yüreğinde gömülmek belki
törensiz, duasız dizelerle
kefensiz, çiçeksiz, renksiz
izsiz, sessiz çizgilerle
yontulmamış tuvallerde
derin kazılmış tümülüsün
karanlığı yırtan güneşinde
ölümsüzlük zamanında

aşk olmasa da ruhunda
cehennem sıcağı ateşinde
çifte kavrulmak isterim
sorgusuz sualsiz, sensiz
ben böyle aşkın
resmini de çizerim
kağıtsız kalemsiz
şiirini de yazarım
kanunsuz kafiyesiz

senli yaşayabilmek için
nedensiz ve sebepsiz
ölmem ben, ölemem sensiz
yırtarım kefenleri izinsiz
yüreğinde de olsam bensiz
gömülmek istemem törensiz
renksiz, çiçeksiz, sessiz

çizerim gözlerinde güneşi
içerim serabında denizi
yazarım sözlerinde tarihi
yaşarım yüreğinde seviyi
ölüm de olsa diğer ucu
örerim senli bu hayatı
dokurum ilmek ilmek
sıcacık tutarım ellerini
aşklara dokunur gibi
sararım cehenneminde ateşi
cennetini bulurum ölümün

arkasındayım hep sözümün
söküp atardım bu yüreği
bilmeseydi seni sevmeyi
özlemle örülmeseydi
ilmek ilmek sökerdim
söküp atardım bu hayatı
yüreğimde aşkla ördüğüm
gözlerinde güneşi gördüğüm
baharda senli çizdiğim
maviye boyadığım zamanı
işte o zaman;
silip atardım bu zamanı
aşkla çizilmeseydi

senli bir zaman
seni yaşayabilmek için
Güneşin doğuşu gibi...



Serdar Coşkun...