Yürüdükce yollar, topuklarıma battı...
Birini seveyim dedim,
yürek gitti densizine çattı...
Yusuf’da bendim bu sevda’da
mecnun’da...
Ağlatanı sendin,
sevda’dan kaçanıda...


Düşürmedim bir an olsun dilimden adını,
ciğerlerime değin çektim,
doyamadığım o anlık tadını,
senden sonra sevemedim ben hiç bir Kadın’ı...
Bir ses ver Ey Sevgili.!
Yoksa sen ahraz’mısın . ?

Kırlangıçlar koydum omuzlarıma,
şiirlerimi bağladım kanatlarına,
avuçlarımdan salıverdim nefes aldığın yurduna,
olur ya belki görürsün,
görürde okursun,
okurda anlarsın umuduyla...
Ey sevgili.!
Yoksa sen KÖRMÜSÜN?

Unutayım diye kendimi avutuyorum,
unuttum dediğim an, yeniden anımsıyorum,
mektuplarını okuyup,
resimlerimizi hergün teker teker yırtıp yakıyorum...
İlaçlarımı da artık bıraktım,
almıyorum...
Sigaraya dört elle sarılıyorum...
Bak;
bak Ey Sevgili, yorgan döşek hasta yatıyorum,
yarın öleceğim desem;
Sende orada ÖLÜRMÜSÜN ?