Ne güzel demiş şair ; ’ Hiç bulamadıklarını asla kaybedemezsin. ’
Meğer ben seni hiç bulamamışım.
Benliğimde bir ’sen’ oluşturup bedenine yerleştirmiştim,
Öyle sevmişim seni.
Dokunamamışım hiç kalbine,
Her gelişimde sana derin yaralarla dönüyorum kendime.
Duygularını kilitleyip sandığa kaldırmışsın,
Anahtarını kendi dipsiz kuyularına atmışsın.
Ve şimdi sen bile bulamıyorsun...

’ Denize bakmayı bilmeyenler bir gün mutlaka boğulacaklar ’
Sen şimdi bilmiyorsun ya sevda denizine bakmayı ,
Gün gelecek öyle bir aşık olacaksın ki ;
Ben ne yaptım da bu acıyı yaşıyorum diyecek kadar.
O kilitlediğin duygular zincirlerini parçalayarak koşacak sevdiğine.
Onun için döktüğün her damla yaş ,
Dalgaları olacak denizinin.
Kendi yarattığın sevdanın içinde ,
Kendi sularında boğulacaksın...

’ Bak şimdi sessiz kalıyor aramızda söylenecek bütün sözler ’
Gidiyorsun.
Elindeki bavula duygularımı umutlarımı koyarak.
Ayak seslerin yüreğimde çınlıyor,
Her bastığın adım kan oluyor ,
Akıyor gözlerimden.
Her şeyi götürüyorsun,
Bir anıları bırakıyorsun.
Bilmiyorsun ki anılar unutmayı zorlaştıran cezalardır...

Şeyma SAYLA