Mesela ile bir çok cümle kurdum yokluğundan bu yana,
Mesela dedim,
Mesela ayrılmasaydık mutluluğu dibine kadar hissterebilirdim sana.
Benden öncekilerle ve muhtemelen benden sonrakilerle de yaşayamayacağın şeyler yapabilirdik.
Mesela sabahın bi saatinde sırf özlediğim için seni uyandırabilrdim,
Saatlerce kimseye aldırmadan el ele yürüyebilirdik,
Sana kendi ellerimle yemek yapabilirdim,
Hatta sende beni seyredebilirdin.
Sinemaya giderdik mesela,
Ben film yerine seni izlemeyi tercih edebilirdim.
Tüm mimiklerini ezberleyebilirdim.
Pasta yaparken gelip benimle uğraşabilirdin ,
Un savaşı yapıp herşeyi batırabilirdik.
Sonra o halimize aldırmadan bir sürü fotoğraf çekerdik.
Başka yerleri hatta ülkeleri gezmeye giderdik,
Kafanı omuza koymana izin verebilirdim.
Ama sadece mesela diyorum,
Ve gidişini kabullenmeye çalışıyorum.
Sizin çizdiğiniz mutluluk tablolarını izliyorum uzaktan,
Beraberken ne kadar eğlendiğinizi duyuyorum.
Biraz daha acıyorum,
Biraz daha kanıyorum,
Biraz daha ölüyorum.
Sensizliğin acısını biraz daha yaşıyorum her gün.
Meselalarımla kalıyorum
Ve yazıyorum.


Şeyma Sayla