parmaklarım lir çalıyor adamım
ve değirmenler dönüyor odamda
her gece duygu paradokslarına aldanıp
öldürüyorum seni
bir nefes arası
aniden
rüzgar huzursuz şarkıyı ıskalayıp gidecek mi
gitsin
ben zevkten ters köşeye kıvrılıyorum
kendi içime akarak
acı verse de







senin ruhunu sadece ben hissediyorum
hırçın bir serenatsın
gelgit oratoryosu
nehirlerin flaşları patlatıyor
içinde ben







kalbim siyah
mermerdeki ayin mumları gibiyim
the doors şarkısı çalıyor
ben dönüyorum gözlerimi kapatıp
sonsuz aşklar gibi







bu son diyorum
bu seni son ısırığım olacak
örümcek uyuşması
ve ağların ortasında sevişiyorum
gecenin mavi evleri birer birer kırılıyor
tozlu meyve kasesi
koltuklar yırtılmış
masa örtüsünde küflü bira kokusu
sundurmada sallanan sandalye
sırılsıklam yağmur
çok sayıda parçalanmışlık






Aysu