Umutlarıma tutunabildiğim kadar varsın içimde,
Sevgiyi yatılı misafir edebilecek kadar…
Zorluklara kılıç çekebilecek kadar içimdesin,
Savaşma gücümü dimdik ayakta tutabilecek kadar…
Ruhuna uzanabildiğim kadar,
Sıcağına düşebildiğim kadar,
Sarılabildiğim kadar en içtesin,
Yaşanılanları kucaklayacabileceğim kadar…
Sıkıntıma su serpecek kadar varsın,
Tebessüm sebebim olabilecek kadar…
Kendimi sana emanet edebilecek kadar,
Korkularımı varlığına teslim edecek kadar,
Her anımda gözlerinin bana ait olduğuna inanacak kadar içimde…
Yediğim yemekte bir kaşık kadar,
İçtiğim suda bir yudum kadarsın,
İhtiyacım olan her şeyde bir parça oluşturacak kadar…
İçimde tüm damarlarımda gezinecek kadar,
Dışımda ise parmağımda halka olacak kadarsın…
En büyük hüznü yaşatacak kadar,
En değişilmez mutluluğu paylaşacak kadar barınmaktasın içimde..
Düşüncelerimi bir bir okuyabilecek kadar,
Yokluğunda ağlatacak kadar,
Varlığında güçlü hissettirecek kadar aitsin içime…
Umudun bitmeye yakın olduğu yerde,
Sevgiye sığınabilecek kadar büyük,
Kırgınlığın oluştuğu yerde,
Sebebini bilebildiğimiz kadar küçük,
Ama ne olursa olsun ;
Değerini yitirmeyecek kadar işlemişsin içime…
Göz göre göre ateşe atlayabileceğimiz yerde,
Ellerimi bırakmayacak kadar,
En uçlarda düşme riskini göze alıp,
Yinede sarılabilecek kadar bağlısın yüreğime..
En içimde, en özelimde, en gözde yerde, en yüreğimdesin..
Varlığımı yaşayacak, tüm bedenimi saracak,
Ve kalp atışlarıma en yakın şahit olacak kadar varsın içimde..