Zamanın akışını seyrederken
Önemliymiş gibi
Akrep mi kovalıyor yelkovanı?
Yelkovan mı akrebi?
Dakikalarca bunu düşünüyorum.
Belki de her cisme, her şekle,
Her silüete, her resme,
Bizi uyarlıyorum..
Şimdi de saatin içindeki
İki minik çubuğa yakıştırıyorum,
Saçma sapan varlığımızı..
Nasıl da uzaklar birbirlerinden ama
Her saat kavuşmadan devam etmiyorlar yollarına.
Mutlaka bir oluyorlar,
Bütün oluyorlar,
Minnacık bir noktada buluşuyorlar..
Elimdeki çay bardağı mesela,
İçi dolu iken anlamlı değil mi?
Ve içindeki sıcakken?
Masadaki vazo..
Çiçeksiz neye yarar?
Nasıl güzelleşir yalnız bir camdan ibaret?
Raftaki kitaplar..
Olmasalar koca boş bir ahşap yığını oda..
O da dolu iken şık.
Duvardaki resime ne demeli?
Asılabilir miydi çerçevesi olmasa?
Onu köşeleyip sarmasa?
Ve gel gelelim bana..
Düşünür müydüm hiç bunları?
Ne, nasıl, ne ile güzel diye..
Hiç düşünür müydüm,
Mutluluk benim ve benimle olsa?
Senin için şu koca sevgimle dolsa..
Ve tabii
Sıcağı sıcağına..