Kavuşmamıza az kaldı sabret diyerek, avuttuğunuz
Yürürken düşmemek için elinden tuttuğunuz
Sizin için yaşarken, hep bir köşede unuttuğunuz
O sevdiği siz sevmediğiniz halde seviyorum derken
Sizce çok geç kalınmış ona göre ise çok çok erken
Bir HİÇ gibi bırakıp gittiğiniz o adam benim

Siz yürürken o hep koştu, koştu belki beklersiniz diye
Sizi sizden daha çok sevmişti. Belki sizde seversiniz diye
Bilmiyorum ona yaptıklarınız revamı? Ya da bu vefasızlık niye
Yıllarca sizin için çalışıp, çabalayıp, uğraşıp dururken
Onun sizi taşıyan sırtına, haince arkadan vururken
Bir HİÇ gibi ortada bırakıp gittiğiniz o adam benim

Bu vefasızlığı ona yaparken hiç mi yüreğiniz sızlamadı
Bunu yaparken insan hiç mi düşünmez, hiç mi üzülmez
O da yaşamak isterdi. Size göre onun dirisi beş para etmez
Şimdi ölüyor, ölüsü de size lazım değil nasılsa fark etmez
Yaşarken öldürdüğünüz, Yaşayan bir ölüye döndürdüğünüz
Bir HİÇ gibi öldürüp bırakıp gittiğiniz o adam benim




Ahmet SIRDAŞ
21 Aralık 2012 Cuma
KÜTAHYA